تهیه نانو واکسن نوترکیب نوروتوکسین بوتولینوم تیپ e بر پایه کیتوسان و مقایسه ایمنی زایی آن به دو روش تزریقی و خوراکی در موش سوری

چکیده زمینه و هدف: بیماری بوتولیسم در اثر مسمومیت با یکی از هفت نوروتوکسین بوتولینوم ایجاد می شود. زیر واحد اتصالی این سموم ایمونوژن بوده و کاندید واکسن نوترکیب زیر واحدی علیه این بیماری می باشند. با توجه به ایمنی زایی پایین پروتئین نوترکیب، استفاده از حاملین مناسب جهت رسانش آنتی ژن به سلول های هدف، اجتناب ناپذیر است. هدف از این تحقیق، ارزیابی استفاده از نانوذرات کیتوسان به عنوان حامل در تجویز خوراکی و تزریقی پروتئین نوترکیب ناحیه اتصالی botulinum neurotoxin type e (bont/e) بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، نانوذرات کیتوسان حاوی پروتئین نوترکیب ناحیه اتصالی bont/e با روش ژلاسیون یونی تهیه و به صورت خوراکی و تزریقی به 5 گروه موش سوری تجویز شدند. تیتر آنتی بادی igg ضد نورتوکسین بوتولینوم با روش الایزا مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت، تمام گروه ها با نوروتوکسین فعال بوتولینوم تیپ e چالش شدند و داده های بدست آمده با آزمون t-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میزان تولید آنتی بادی igg ضد نورتوکسین بوتولینوم پس از هر بار تزریق در همه گروه های مورد آزمون، افزایش یافت. استفاده از نانوذرات کیتوسان، افزایش معنی داری در میزان تولید آنتی بادی igg ضد نورتوکسین بوتولینوم به دنبال نداشت (p>0.05). با مقایسه تیتر آنتی بادی igg ضد نوروتوکسین بوتولینوم در موش های ایمن شده با نانوذرات حاوی آنتی ژن از طریق خوراکی و تزریقی تفاوت معنی داری مشاهده نشد (p>0.05). در چالش با نوروتوکسین فعال بوتولینوم تیپ e، موش هایی که به صورت خوراکی ایمن شده بودند، 500 برابر ld50 را تحمل کردند. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد پروتئین نوترکیب bont/e به تنهایی قادر است از طریق سیستم گوارش، جذب و منجر به بروز پاسخ ایمنی مؤثر شود. نتایج چالش نشان داد پاسخ ایمنی ایجاد شده در تجویز خوراکی، مؤثر و در تجویز تزریقی ناکارآمد بود. واژه های کلیدی: نانوذرات کیتوسان، واکسن خوراکی، ژلاسیون یونی، واکسن نوترکیب، نوروتوکسین بوتولینوم تیپ e